Η ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΣΟΔΕΙΑΣ

Το Σάββατο 29 Μαρτίου η Ε΄ τάξη του Σχολείου μας έδωσε στο Δημοτικό Κινηματοθέατρο Καρδίτσας θεατρική παράσταση με τίτλο: «Η Μάχη της Σοδειάς». Η παράσταση δόθηκε στο πλαίσιο των παράλληλων δράσεων του 30ού Πανελλήνιου Φεστιβάλ Ερασιτεχνικού Θεάτρου Καρδίτσας, που διοργανώνει η Ένωση Πολιτιστικών Συλλόγων του Νομού, με την υποστήριξη της Περιφέρειας Θεσσαλίας – Περιφερειακής Ενότητας Καρδίτσας, της Περιφερειακής Ένωσης Δήμων (Π.Ε.Δ.) Θεσσαλίας και της Ιεράς Μητρόπολης Θεσσαλιώτιδος και Φαναριοφερσάλων. Ο πρόεδρος της Ένωσης Πολιτιστικών Συλλόγων κος Μανώλης Στεργιόπουλος, καλωσόρισε τους θεατές και στη συνέχεια η διευθύντρια του Σχολείου, κα Σωτηρία Μητσαρά μίλησε για τη σημασία της Μάχης της Σοδειάς. Στη θεατρική παράσταση έπαιξαν 31 παιδιά της Ε΄ τάξης του Σχολείου μας. Η παράσταση ήταν καταπληκτική και όλοι την καταχειροκρότησαν στο τέλος ενθουσιασμένοι αλλά και συγκινημένοι. Η γυμνάστριά μας κα. Δάφνη Αδάμου προετοίμασε το «χορό των χωρικών». Τα σκηνικά τα έφτιαξαν ο κ. Αθανάσιος Παπαγιάννης με το γιο του Μιχάλη. Η κα, Μαίρη Θεολόγη, πρόεδρος του Λαογραφικού Ομίλου «Καραγκούνα», διέθεσε αφιλοκερδώς τις καραγκούνικες στολές των αφηγητριών. Ο δάσκαλος της Ε΄ τάξης κος Σεραφείμ Ασκητής έγραψε το θεατρικό κείμενο. Την επιμέλεια της εκδήλωσης είχαν οι δάσκαλοι των Ε΄1 – Ε΄2 τάξεων Ιωάννης Λέτσιος και Σεραφείμ Ασκητής. Στην παράστασή βρίσκονταν μαζί στη σκηνή και η σπουδαία μουσική ομάδα της πόλης μας, οι Χρόες, οι οποίοι ερμήνευσαν τα τραγούδια του θεατρικού ζωντανά στη σκηνή. Ήταν μια πρωτόγνωρη εμπειρία για όλους και σίγουρα αυτό συμβαίνει για πρώτη φορά στον τόπο μας – να ερμηνεύονται ζωντανά τα τραγούδια μιας θεατρικής παράστασης παιδιών δημοτικού. Ευχαριστούμε την Ένωση Πολιτιστικών Συλλόγων Ν. Καρδίτσας που μας εμπιστεύτηκε να παρουσιάσουμε τη δουλειά μας στο 30ό Πανελλήνιο Φεστιβάλ Ερασιτεχνικού Θεάτρου Καρδίτσας, το σπουδαιότερο που γίνεται στην Ελλάδα και να αναδείξουμε αυτό το σημαντικό ιστορικό γεγονός του τόπου μας.

Σήμερα είναι μέρα γιορτής και τιμής… Οι πρόγονοί μας ενάντια σε κάθε λογική και πιθανότητα να πετύχουν πήραν την απόφαση να κάνουν λάβαρο και σημαία τους το ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Η ΘΑΝΑΤΟΣ και να αρχίσουν έναν πολύ μεγάλο  και με πολλές θυσίες αγώνα… Ο στόχος τους ήταν διπλός… Πρώτα να διώξουν τον Τούρκο κατακτητή και ύστερα να φτιάξουν πάλι μια πατρίδα, να ξαναζωντανέψουν την Ελλάδα μας! Και το πέτυχαν!

Αυτό γιόρτασαν σήμερα οι μαθητές/ τριες της ΣΤ΄ τάξης του Σχολείου μας με:

1. Ένα θεατρικό δρώμενο με θέμα: «Oυ Αντώνς κι ου Αγάς»… Το δρώμενο αυτό οι μαθητές/τριες το εμπνευστήκαν από το «Κακό συναπάντημα» του Κονδυλάκη. Το διασκεύασαν με τη βοήθεια του δασκάλου τους Γιώργου Καλαμπαλίκη, το εμπλούτισαν και το προσάρμοσαν στο λόγο και στα ήθη των απλών ανθρώπων της περιοχής  μας.
2. Μια κλασική, ηρωική και επική παρουσίαση, στην οποία συμμετείχαν οι μαθητές/τριες με κείμενα, τραγούδια και ποιήματα που αναφέρονται σε γνωστά πρόσωπα και γεγονότα της επανάστασης.

Συντελεστές της εκδήλωσης:

Καλαμπαλίκης Γεώργιος (Δάσκαλος)
Παράσχη Βασιλική (Δασκάλα)
Εξάρχου Δήμητρα (Εκπαιδευτικός Εικαστικών)
Σανιδά Ανθή (Εκπαιδευτικός Μουσικής)
Γάκη Μαργιολή (Εκπαιδευτικός Θεατρικής Αγωγής)

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΓΙΟΡΤΗ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

Οι μαθητές της Β΄ τάξης παρουσιάζουν την τρυφερή ιστορία «Ο καλόκαρδος γίγαντας» του Όσκαρ Ουάιλντ, σε διασκευή και δραματοποίηση της δασκάλας Αντιγόνης Χονδρονάσιου.

Κάπου υπάρχει ένας απίθανος κήπος, με πανέμορφα δέντρα, κάθε λογής λουλούδια και χιλιάδες μελωδικά πουλιά! Ο κήπος ανήκει σ’ έναν Γίγαντα, ο οποίος λείπει για χρόνια σ’ ένα μέρος μακρινό. Σ’ αυτόν τον κήπο, κάθε μέρα μαζεύονται τα παιδιά και παίζουν, γιατί στην μικρή τους πόλη, δεν υπάρχει άλλος ελεύθερος χώρος.

Κάποια μέρα ο Γίγαντας επιστρέφει και βλέπει τα παιδιά. Ενοχλημένος τα διώχνει και βάζει φράκτες σε όλες τις εισόδους για να μην μπει κανείς. Από εκείνη την στιγμή ο κήπος ερημώνει… Φεύγουν τα πουλιά, τα λουλούδια αρνιούνται να φυτρώσουν και στον κήπο απλώνεται το Χιόνι, η Παγωνιά, το Χαλάζι και ο Βοριάς.

Ο πανέμορφος κήπος μεταβάλλεται σ’ ένα απέραντο χειμωνιάτικο, παγωμένο τοπίο.

Άραγε, το γέλιο ενός παιδιού, θα μπορέσει να λιώσει την παγωμένη καρδιά ενός Εγωιστή Γίγαντα;

Συντελεστές: Οι μαθητές της Β΄ τάξης
Υπεύθυνοι εκπαιδευτικοί: Αντιγόνη Χονδρονάσιου και Γιώργος Αγγελιδάκης.

Οι μαθητές της Γ΄ τάξης παρουσιάζουν το θεατρικό δρώμενο « Ήρθε ο καινούργιος χρόνος».

Ένας χρόνος φεύγει, ένας χρόνος έρχεται. Ο παλιός χρόνος παρέα με τα παιδιά του θυμίζουν στους ανθρώπους όσα καλά τους είχαν φέρει. Ο Νέος χρόνος υπόσχεται ότι αυτός θα είναι καλύτερος και χαρίζει στον κόσμο τις ευχές του. Ο Άϊ- Βασίλης με τα ελαφάκια του μοιράζει τα δώρα του και σκορπίζει χαρά.

Συντελεστές: Οι μαθητές της Γ΄ τάξης
Υπεύθυνοι εκπαιδευτικοί: Βάσω Παπαδημητρίου και Θύμιος Μάττας

Ευχόμαστε μικροί και μεγάλοι να βρούμε την δύναμη να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι... για μας και για τους ανθρώπους που μας αγαπούν!

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ ΤΟ ΝΕΟ ΕΤΟΣ

Εκδήλωση για τη γιορτή του Πολυτεχνείου

Την εκδήλωση διοργάνωσαν οι μαθητές/ τριες της Δ΄ τάξης του Σχολείου μας με την καθοδήγηση των εκπαιδευτικών Χρήστου Αναγνωστόπουλου και Γεωργίου Ιωαννίδη.

Τα παιδιά σεβόμενα τις αντιλήψεις του λαού μας  περί ελευθερίας και  δημοκρατίας  αφηγήθηκαν, απήγγειλαν, δραματοποίησαν, τραγούδησαν, χόρεψαν, τιμώντας την εξέγερση του πολυτεχνείου.
Το μήνυμά τους <<Δε θα περάσουν>>, μας καθήλωσε, μας συγκλόνισε, μας δέσμευσε , μας ενεργοποίησε.

Περιεχόμενο της Εκδήλωσης

17  Νοέμβρη  2013  (40 χρόνια μετά ).
Αφήγηση των γεγονότων.
«Θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.» Τάσος Λειβαδίτης.
Αφήγηση των γεγονότων.
«Εδώ πολυτεχνείο» Ζωρζ Σαρή.
Αφήγηση γεγονότων.
«Εδώ πολυτεχνείο» Βασίλης Ρώτας.
Αφήγηση των γεγονότων.
«Ημερολόγιο μιας εβδομάδας» Γιάννης Ρίτσος.
Τραγούδι από τα παιδιά.
Αφήγηση των γεγονότων.
«Μη σημαδέψεις την καρδιά μου» Τάσος Λειβαδίτης.
Αφήγηση των γεγονότων.
«Στους σκοτωμένους σπουδαστές του Νοεμβρίου» Λένα Παππά.
«Αφήγηση των γεγονότων.
«Δε θα περάσουν»
Προσκλητήριο νεκρών.
«Στους νέους Ιερολοχίτες» Γ. Μολυβιάτης.
Εθνικός ύμνος.

Η γιορτή της 28ης Οκτωβρίου

Η ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΣΟΔΕΙΑΣ

Οι Γερμανοί από την άνοιξη του 1941 που κατέλαβαν την Ελλάδα έβαλαν στο μάτι την αγροτική παραγωγή της χώρας μας. Την είχαν εξάλλου ανάγκη. Άρπαζαν λοιπόν τα αγροτικά προϊόντα με συνέπεια χιλιάδες νεκρούς Έλληνες από πείνα το πρώτο έτος της Κατοχής 1941-1942.

Βρισκόμαστε στο έτος 1943.

Ο κάμπος της Θεσσαλίας έχοντας 5 περίπου εκατομμύρια στρέμματα – με υψηλή μάλιστα απόδοση – τράβηξε την προσοχή τους.

Η Θεσσαλία είναι η κεντρική αποθήκη του αγώνα. Κυρίως από τη Θεσσαλία περιμένουν να τραφούνε οι αντάρτες οι οποίοι αντιστέκονται στους Γερμανούς. Από τη θεσσαλική σοδειά εξαρτάται πάρα πολύ ο αγώνας για λευτεριά. Όλοι επίσης οι χωρικοί γνώριζαν πως από τη σοδειά εξαρτιόταν και η δική τους επιβίωση.  Ήξεραν πως ο επόμενος χειμώνας θα ήταν ο πιο δύσκολος από όλους. Το έβλεπαν καθαρά πως από την παραγωγή των χωραφιών τους  θα ζούσαν ή θα πέθαιναν από πείνα.

Φθινόπωρο του 1943:

Κινητοποιούνται όλες οι αντάρτικες οργανώσεις με επικεφαλής το ΕΑΜ με σύνθημα :
«Ούτε πιθαμή άσπαρτη γη».

Άνοιξη του 1944:
Την άνοιξη του χρόνου αυτού με τις πολλές βροχές, ο κάμπος είναι καταπράσινος, κάνοντας τους αγρότες χαρούμενους. Η σοδειά έδειχνε πως θα είναι μεγάλη.

Οι Γερμανοί άρχισαν να σχεδιάζουν το άρπαγμα της σοδειάς. Από κρατικές υπηρεσίες πήραν στοιχεία για τις αγροτικές εκτάσεις. Πιέζουν τους κοινοτάρχες και τους γεωπόνους να τους δώσουν ονομαστικές καταστάσεις όσων έσπειραν.
Διατάζουν λοιπόν μετά το θερισμό, τον οποίο θα επιβλέπουν οι ίδιοι, το σιτάρι να συγκεντρωθεί σε ορισμένα κεντρικά σημεία  για να αλωνιστεί από τις μηχανές οι οποίες θα φρουρούνται από Γερμανούς στρατιώτες. Πρόβλεψαν ακόμη και την περίπτωση που δεν επαρκούν τα σακιά για να μπει μέσα το σιτάρι, να σωριάζεται χύμα στις καρότσες. Και βέβαια προειδοποίησαν πως θα τιμωρηθούν αυστηρά όσοι δεν υπακούσουν στην οδηγία αυτή.

ΣΧΕΔΙΟ ΕΛΑΣ

Όλη η κινητοποίηση του κάμπου – ο συναγερμός του λαού, το σχέδιο θερισμού, αλωνισμού, απόκρυψης θα έμεναν χωρίς αποτέλεσμα αν οι ένοπλες δυνάμεις του ΕΛΑΣ δεν το υπεράσπιζαν.

Οι ένοπλες δυνάμεις του ΕΛΑΣ κατεβαίνουν από τα βουνά στα ριζά  και άλλες ελαφρές ταχυκίνητες ρίχνονται στον κάμπο. Όλες οι δυνάμεις παίρνουν μέρος στη μάχη της σοδειάς. Ήταν αποφασισμένες να χτυπήσουν κάθε ενέργεια των Γερμανών που αποβλέπει στο άρπαγμα της σοδειάς.

 Θα επέβλεπαν το θερισμό. Κεντρικό σύνθημα:
«Ούτε σπυρί σιτάρι στους κατακτητές»

Επιτράπηκε το σταχολόγημα. Ελεύθερα σε όλο το θεσσαλικό κάμπο. Οι σταχολόγοι ακολουθούν τους θεριστάδες. Ποιοι ήταν οι σταχολόγοι;

Ήταν στρατιές (κυρίως) γυναικών – παιδιών που κατέβηκαν από τα βουνά ή βγήκαν από τις πόλεις και μάζευαν τα σπόρια από το σιτάρι που έπεφταν κατά το θερισμό. Άλλες φορές τα σπόρια αυτά τα έτρωγαν τα ζώα. Τώρα τίποτα δεν πάει χαμένο.

Τέλη Μαΐου – αρχές Ιουνίου.

Αρχίζει το θέρος. Την ανησυχία και το φόβο την αντικατέστησαν η πεποίθηση, η αποφασιστικότητα, η θέληση για αντίσταση.

Οι Γερμανοί από την άλλη μεταφέρουν από τη Γερμανία σακιά για το σιτάρι. Τόσο βέβαιοι ήταν ότι θα το πάρουν.

Στάρια και άνθρωποι είναι ώριμοι για τη μεγάλη μάχη. Τη μάχη της σοδειάς.

7 Ιουνίου: Αρχίζει ο θερισμός.

Θερίζουν μέρα νύχτα. Τα χωράφια ξεγυμνώνονται. Οι σταχολόγοι ακολουθούν. Ανθρώπινα μυρμήγκια. Τα μαζεύουν ένα ένα. Οι σπόροι αυτοί θα είναι αύριο το ψωμί της οικογένειας.

Η Θεσσαλία κλήθηκε να δώσει τη Μάχη της Σοδειάς κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες.

Συνολικά 2530 πατριώτες σκοτώθηκαν στη θεσσαλική ύπαιθρο για να κερδηθεί η Μάχη της Σοδειάς.
Η Μάχη της Σοδειάς αποτελεί άθλο. Ξεχωρίζει από κάθε άλλη. Δε δόθηκε σε κάποιο καθορισμένο τόπο ούτε μόνο από ενόπλους. Ούτε βάσταξε δυο, τρεις, τέσσερις μέρες. Διεξάγεται από λαό και στρατό σε ένα πεδίο απέραντο. Σε όλο το θεσσαλικό κάμπο. Άντρες, γυναίκες και παιδιά, με όπλα ή χωρίς αυτά,  για μήνες, αψηφώντας τελικά κάθε κίνδυνο, προσπάθησαν και τελικά έσωσαν το σιτάρι. Έσωσαν τη σοδειά τους.